جلوتر بِايست

با مرورى به روايات احكام و آداب نماز، دو نكته به خوبى جلوه‏گر است:
1- اجتناب از هر چيزى كه باعث توجه به غير خداست.
2- رعايت وقار و حيا.
از آن جا كه زن همانند گُل است و خواسته يا ناخواسته چشم‏هاى مردان را مى‏ربايد، شارع مقدس براى صيانت زن، دستورات واجب يا مستحبى را در نماز يا غير آن داده است؛ كنار هم قرار دادن پاها هنگام قيام و هنگام رفتن به سجده، ابتدا زانوها را روى زمين قرار دادن، گذاشتن آرنج‏ها و شكم بر زمين، چسباندن اعضاى بدن به يكديگر در هنگام سجده و... همگى نشان دهنده آن است كه اين كارها مانع از در معرض ديد قرار گرفتن برجستگى‏هاى بدن زن، به ويژه در نماز است كه با نشستن، برخاستن، ركوع و سجود همراه است و تصور اين امر، به ويژه در زنانى كه چادر نمى‏پوشند، راحت‏تر است. از دستورات ديگر براى صيانت زن، جلوتر قرار گرفتن مردان از زنان در هنگام نماز - با تأكيد بيشتر - و در جاهاى ديگر - با تأكيد كمتر - است.
اين ادب، از نوع حركت حضرت موسى عليه‏السلام و دختر حضرت شعيب عليه‏السلام به خوبى نمايان است. هنگامى كه دختر حضرت شعيب عليه‏السلام به درخواست پدرش از حضرت موسى عليه‏السلام دعوت كرد، بر اساس برخى روايات، دختر براى راهنمايى، از پيش رو حركت كرد و موسى عليه‏السلام از پشت سر و چون باد بر لباس دختر مى‏وزيد، حضرت موسى عليه‏السلام به دختر گفت: من جلو راه مى‏روم و تو بر سر دو راهى‏ها، مرا راهنمايى كن.
حاصل آن كه دليل اين حكم، روايات متعددى است كه از پيشوايان معصوم عليهم‏السلام رسيده است و شايد يكى از حكمت‏هاى آن - چنان كه گفته شد - اهتمام و اصرار دين اسلام بر حفظ عفت و حياى زنان و دور نگه‏داشتن مردان از توجه به غير خدا در هنگام نماز باشد.